1) Leximi i Kur’anit duke e këndur, kuptuar dhe medituar në ç`do ajet të tij.
2) Afrimi tek All-llahu subhanehu ue teala me nafile (pas kryerjes së farzeve).
3) Vazhdueshmëria e përmendjes së All-llahut subhanehu ue teala në ç`do gjëndje me vepra, gjuhe dhe zemër.
4) Dhënia përparsi asaj që do All-llahu subhanehu ue teala ndaj dëshirave të robërve.
5) Mendimi dhe meditimi në emrat dhe cilësitë e All-llahut subhanehu ue teala të cilat tregojnë madhështinë e Tij subhanehu ue teala.
6) Të menduarit në mirësitë e dukshme dhe të padukshme të All-llahut subhanehu ue teala të cilat i ka përgatitur për robërit e Tij subhanehu ue teala.
7) Të qëndruarit vetëm me All-llahun subhanehu ue teala në adhurim në kohën kur zbret All-llahu subhanehu ue teala në qiellin e dunjas (në 1/3 e fundit të natës). Leximi i Kur’anit në këtë kohë dhe mbyllja e këtyre adhurimeve duke kërkuar falje, të penduar para Tij.
8 Zbutja e zemrës kur është para All-llahut subhanehu ue teala.
9) Qëndrimi me njerëz të mirë e të devotshëm të cilët e duan All-llahun subhanehu ue teala me qëllim përfitimi nga fjala e tyre.
10) Largimi nga ç`do gjë që ndan zemrën nga All-llahu subhanehu ue teala.
Ibn Kajjim El-Xheuzijje (All-llahu subhanehu ue teala e Meshirofte).
Përkthu: Omer Murati
No comments:
Post a Comment